کاوش موضوع نیرو

نیرو (به عربی: قوة) و (به انگلیسی: Force) با نماد F در فیزیک یک کمیت برداری است که باعث شتاب گرفتن جسم‌ها می‌شود، در واقع نیروی خالص عامل شتاب است. نیرو را به‌طور شهودی می‌توان با کشیدن یا هُل دادن توصیف کرد. شتاب جسم متناسب است با جمع برداری همهٔ نیروهای وارد بر جسم. در یک جسم صُلب (جسمی که ابعادش در فضا گسترده است و نمی‌توان آن را با یک نقطه تقریب زد) نیرو می‌تواند جسم را بچرخاند، تغییر شکل دهد یا فشار وارد بر آن را بیفزاید. اثرات چرخشی با گشتاور و تغییر شکل یا فشار با تنش توصیف می‌شوند. نیرو حاصل برهم‌کنش یا اثر متقابل دو جسم بر همدیگر است. به عبارت دیگر انرژی جنبشی یک جسم است که توسط اصطکاک ایستایی و (یا) گرانش زمین و … به شکل انرژی ذخیره شده یا پتانسیل درآمده. زمانی که یک محرک (جسم دارای انرژی جنبشی از قبل) با این جسم تماس داشته باشد. انرژی پتانسیل شده جسم اول رها و به انرژی جنبشی آزاد تبدیل می‌شود. و هنگام برخورد (تماسی یا غیر تماسی) با جسم دوم که ساکن یا دارای حرکت است. با انجام شدن کار (انقال انرژی جنبشی از جسمی به جسم دیگر)؛ باعث (حرکت و ساکن شدن و تغییر سرعت و …) جسم دوم خواهد شد. م نیرو از زمان‌های دور، در استاتیک و دینامیک مورد استفاده قرار گرفته است. مطالعات باستانی روی استاتیک، در قرن سوم قبل از میلاد، در کارهای ارشمیدس به حد نهایی خود رسید که هم‌اکنون نیز قسمت‌هایی از فیزیک مدرن را تشکیل می‌دهند. در مقابل، دینامیک ارسطو، سوء تعبیرهایی شهودی از نقش نیرو ایجاد کرد که نهایتاً در قرن هفدهم و به خصوص در کارهای ایزاک نیوتن، تصحیح شدند. با پیشرفت مکانیک کوانتومی، هم‌اکنون می‌دانیم که ذرات از طریق برهم کنشهای بنیادین، بر یکدیگر اثر می‌گذارند و لذا مدل استاندارد فیزیک ذرات، ادعا می‌کند که هر چیزی که اساساً به عنوان نیرو مشاهده می‌شود، در حقیقت توسط بوزونهای معیار تأثیر می‌گذارد. تنها چهار برهم کنش اساسی شناخته شده که به ترتیب قدرت عبارتند از: قوی، الکترومغناطیسی، ضعیف (که در سال ۱۹۷۰، الکتروضعیف (electroweak)به یک برهم کنش واحد انجام شدند) و گرانشی. نیوتون یکی از بزرگ‌ترین پژوهش گران در مورد نیرو است.... بیشتر در ویکی پدیا